'Trąf, trąf misia bela' Dagmara Andryka Recenzja-Mechaniczna Kulturacja

Trąf, trąf misia bela to drugim tom serii o przygodach dziennikarki śledczej Marty Witeckiej. Akcja zaczyna się jakiś czas po wydarzeniach z tomu pierwszego zatytułowanego Tysiąc. Po publikacji książki o wydarzeniach z miasteczka Mille, autorka odnosi spory zawodowy sukces. Na jednym z autorskich spotkań, pewna czytelniczka prosi ją o pomoc w rozwikłaniu zagadki tajemniczych zgonów. Dziennikarka po jakimś czasie się zgadza, licząc, że wykorzysta tę historię do napisania kolejnej książki.

Zadanie okazuje się jednak nie takie proste. Śledztwo prowadzi bowiem bohaterkę daleko w przeszłość. Odkrywa tajemnice z obozu sportowego, gdzie grupa młodych ludzi pod okiem trenera zawiązuje tajne bractwo. Wydawać by się mogło, że to nic niezwykłego. Ot, zwykłe młodzieńcze wygłupy. Z czasem jednak wyrastają na obozową elitę, której wszystko wolno. Ich przyjaźń i tajemnice miały być na całe życie. Co takiego się stało, że to, co kiedyś było przyjaźnią przerodziło się w niebezpieczną zabawę? Na to pytanie Marta Witecka będzie musiała znaleźć odpowiedź zanim dojdzie do kolejnego morderstwa.

Kolejna powieść Dagmary Andryki klimatem przypomina tom pierwszy. Tajemnicze zgony, dziennikarskie śledztwo i pakty. Bohaterka rozwiązuje zagadkę z przeszłości, która w bardzo znaczący i brutalny sposób oddziałuje na teraźniejszość. Czyni to w sposób intrygujący, podsuwając mylne tropy i wodząc za nos czytelnika. Thriller tu połączony jest z kryminalną zagadką. Autorka jak wytrawna pisarka kryminałów rewelacyjnie prowadzi akcję, kreując morderczą grę, w której każdy jest podejrzany i każdy ma motyw. Pokazuje jak z niewinnej zabawy może zrodzić się coś, nad czym nie można zapanować. Coś co prowadzi do tragedii i nakręca spiralę zbrodni.

Trąf, trąf misia bela to świetnie napisany thriller, rewelacyjnie wykorzystujący obecnie topowe motywy, a mianowicie ciekawą historię, tajemnice z przeszłości, morderstwa i przyjaźń na śmierć i życie. Wszystko to okraszone lekkim i przystępnym stylem nie wymagającym od czytelnika zbyt dużego angażowania się w historię. Całość czyta się bardzo przyjemnie, a zagadkowa i tajemnicza fabułą przyciąga czytelnika do siebie niczym magnez. Polecam.

--Tomasz Drabik